اندوه مانند یک بیماری نیست که نیاز به درمان داشته باشد بلکه فرآیندی است که باید آن را با تمام وجود زیست و تجربه کرد.
این نوشته تمام کلیشههای رایج و آزاردهندهای را که جامعه درباره سوگواری به ما تحمیل کرده است در هم میشکند تا فضایی برای حقیقتِ عریانِ رنج باز کند. مگان دیواین با تکیه بر تجربه شخصی و حرفهای خود نشان میدهد که چرا تلاش برای خوب کردن حالِ فرد سوگوار نه تنها کمککننده نیست بلکه میتواند زخمی عمیقتر بر روح او بر جای بگذارد. او به جای ارائه راهکارهای واهی برای فراموشی یا پشت سر گذاشتن غم از مفاهیمی سخن میگوید که به شما اجازه میدهد در میان آوار زندگی بایستید و بدون ترس از قضاوت دیگران با درد خود روبرو شوید.
این اثر همراهی صبور و هوشمند برای کسانی است که فقدانی بزرگ را تجربه کردهاند و یا قصد دارند در کنار عزیزان داغدیده خود بمانند. سبک نویسنده بسیار صریح و خالی از شعارهای مثبتاندیشی سمی است و به همین دلیل برای مخاطب امروزی که از شنیدن جملات تکراری خسته شده اعتبار بالایی دارد. اگر به دنبال درک درستی از مفهوم تابآوری و یافتن مسیری برای همزیستی با اندوه هستید این کتاب همان پناهگاهی است که در آن مجبور نیستید تظاهر به خوب بودن کنید.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.