گاهی یک رویارویی چند ثانیهای در خیابان، تمام منطق و احتمالات ریاضی جهان را به چالش میکشد. هاروکی موراکامی در این داستان کوتاه، لحظهای را شکار میکند که در آن سرنوشت با لبخندی تلخ از کنار ما عبور میکند.
داستان «دیدن دختر صددرصد دلخواه در یک صبح زیبای ماه آوریل»، یکی از مشهورترین آثار کوتاه هاروکی موراکامی است. روایت با یک مشاهده ساده آغاز میشود: مردی در یکی از خیابانهای توکیو، زنی را میبیند و بلافاصله درمییابد که او «دختر صددرصد دلخواه» اوست. او نه زیباترین است و نه لباسی خاص به تن دارد، اما چیزی در حضور او وجود دارد که با تار و پود وجودِ راوی گره خورده است. اما به جای جلو رفتن و صحبت کردن، راوی در ذهن خود داستانی خیالی از گذشتهای دور میسازد؛ داستانی درباره دو عاشق که سالها پیش هم را گم کردهاند و قول دادهاند اگر دوباره هم را دیدند، بیدرنگ بشناسند.
درونمایههای اصلی این اثر:
-
تنهایی مدرن و انزوا: موراکامی به خوبی نشان میدهد که چگونه در شهرهای بزرگ و شلوغ، انسانها مانند سیاراتی در مدارهای موازی از کنار هم رد میشوند بدون آنکه جراتِ شکستنِ این پوسته تنهایی را داشته باشند.
-
رئالیسم جادویی در ذهن: جادوی داستان نه در اتفاقات بیرونی، بلکه در تخیل راوی نهفته است. او برای توجیه ناتوانیاش در برقراری ارتباط، یک اسطوره عاشقانه خلق میکند که هم زیباست و هم به شدت غمانگیز.
-
حسرت و فرصتهای از دست رفته: تم اصلی بسیاری از کارهای موراکامی یعنی «فقدان» در اینجا به شکلی مینیاتوری دیده میشود. داستان بر این ایده متمرکز است که چقدر راحت ممکن است خوشبختی مطلق از کنار ما رد شود و ما فقط تماشاگرِ رفتنِ آن باشیم.
-
تصادف و سرنوشت: آیا عشق یک انتخاب است یا یک کشش کیهانی؟ موراکامی با زبانی ساده و لحنی نوستالژیک، این پرسش فلسفی را در دل یک پیادهروی صبحگاهی مطرح میکند.
این داستان کوتاه برای کسانی که با دنیای موراکامی آشنا هستند، عصارهای از سبک اوست: ترکیبی از سادگی، موسیقی درونی کلمات و فضایی که میان واقعیت و رویا معلق است. اگر تا به حال در شلوغی خیابان چشمتان به کسی افتاده و احساس کردهاید او را از زندگی دیگری میشناسید، این داستان حرف دل شماست. این اثر به ما یادآوری میکند که معجزهها اغلب در سکوت رخ میدهند و گاهی بزرگترین تراژدی زندگی، نه یک حادثه سهمگین، بلکه تنها یک «سلام» نگفته است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.